Wystawa roztacza przed oczami zwiedzających widok roślin sprzed 300 milionów lat, gdy na ogromnych obszarach półkuli północnej zachodziły intensywne procesy węglotwórcze. Stąd też pochodzi nazwa okresu – karbon – od łac. carbo-węgiel. Decydujące znaczenie dla jego powstania miała obecność dużych zbiorowisk szybko rosnących roślin, ciepły, wilgotny klimat bez pory suchej lub zimnej, duża zawartość dwutlenku węgla, istnienie rozległych, płytkich, wolno, ale uporczywie obniżających się niecek, w których tworzyły się torfowiska. Pnie wielkich skrzypów i drzewiastych paproci, które wtedy sięgały wysokości 30 metrów, ogromne praważki o rozpiętości skrzydeł wynoszącej około 75 centymetrów zostały odzwierciedlone na ścianach na podstawie wizualizacji czeskiego malarza Zdenka Buriana, ilustratora paleontologicznych rekonstrukcji.
kurator wystawy – Sebastian Kosakowski