Rotmistrz Witold Pilecki

OCHOTNIK DO AUSCHWITZ
wystawa czasowa

od 28 lutego 2014 roku, Muzeum Miejskie „Sztygarka”

Serdecznie zapraszamy

do odwiedzenia wystawy poświęconej rotmistrzowi Witoldowi Pileckiemu,

oficerowi Wojska Polskiego,

współzałożycielowi Tajnej Armii Polskiej, dobrowolnemu więźniowi KL Auschwitz,

oficerowi Komendy Głównej Armii Krajowej i „NIE”,

więźniowi politycznemu, który stał się ofiarą mordu sądowego okresu stalinowskiego.

Twórcą wystawy jest Stowarzyszenie Solidarność Walcząca.

 

PILECKI Witold (1901-1948)

Pochodził z rodziny o patriotycznych tradycjach, której część majątku uległa konfiskacie za udział w Powstaniu Styczniowym. Był jednym z pięciorga rodzeństwa, wychowywanego w duchu miłości do Ojczyzny i kultu dla kraju przodków. Ze względu na miejsce zamieszkania – na dalekiej północy Rosji, rodzina Pileckich – dla pogłębiania znajomości języka polskiego i historii – pieczołowicie podtrzymywała więzi rodzinne. Z tych samych powodów matka – Ludwika Pilecka,  w 1910 roku zamieszkała wraz z dziećmi w Wilnie. Tam Witold rozpoczął naukę w szkole handlowej i związał się z nielegalnie działającym skautingiem, uważanym przez rząd carski za organizację antypaństwową.

Po wybuchu I wojny światowej, ucząc się w Orle – małym kresowym miasteczku na Mohylowszczyźnie, założył pierwszy zastęp harcerski i zaczął współorganizować kółka samokształceniowe. Jesienią 1918 roku powrócił do Wilna, by kontynuować naukę. Związał się wtedy z grupą starszych harcerzy, którzy przystąpili do oddziałów organizujących samoobronę. Na przełomie lat 1918 i 1919 oddziały te przejęły władzę w mieście. Jednak wojska bolszewickie -o wiele silniejsze – zmusiły obrońców do jego opuszczenia. 5 stycznia 1919 r. Witold Pilecki wraz z obrońcami Wilna przedostał się do oddziału Wojska Polskiego i walczył z nim do jesieni 1919 roku. Po ustabilizowaniu się frontu Witold został zdemobilizowany i wrócił do nauki w wileńskim gimnazjum. Na wieść
o polsko-bolszewickiej wojnie w lipcu 1920 roku ponownie wstąpił w szeregi wojska polskiego
i w sierpniu tegoż roku uczestniczył w bitwach na przedmieściu Warszawy.

Gdy wybuchła II wojna światowa, walczył ze swoim szwadronem do 17 października 1939 roku. Po jego rozwiązaniu nie złożył broni, lecz przeszedł z ułanami do konspiracji. Oddział Pileckiego był zaczątkiem organizacji pod nazwą Tajna Armia Polska, założonej w Warszawie w listopadzie 1939 roku, w której Witold pracował jako szef sztabu.

W porozumieniu z dowódcą Tajnej Armii Polskiej i za wiedzą Komendanta Głównego Związku Walki Zbrojnej gen. „Grota” Roweckiego, Witold Pilecki pozwolił ująć się Niemcom (19.09.1940 r.)
i wywieźć do KL Auschwitz, by naocznie rozeznać sytuację w obozie i przekazać o niej meldunki  na zewnątrz, zorganizować wojskową konspirację i uczynić przygotowania do walki zbrojnej przeciwko załodze SS. Do zamierzonych działań jednak nie doszło, gdyż Związek Organizacji Wojskowej Pileckiego, działający do 7 marca 1943 roku, nie otrzymał na nie żadnego wsparcia ani też zgody z zewnątrz.

W nocy z 26 na 27 kwietnia 1943 roku, wraz z dwoma współwięźniami, uciekł z obozu. Będąc na wolności, usiłował skłonić dowództwo AK do zorganizowania planowanego wcześniej ataku, by wywołać powstanie wewnątrz obozu i uwolnić jak największą ilość więźniów.

Gdy wybucha Powstanie Warszawskie, otrzymuje rozkaz tworzenia organizacji „NIE” („Niepodległość”) i uczestniczenia w walkach. Przyłącza się jednak do zgrupowania „Chrobry II”.

Po upadku Powstania dostaje się do niemieckiej niewoli. Do końca wojny jest więźniem
w oflagu Murnau.

W końcu 1945 roku przedostaje się do Włoch i rozpoczyna pracę konspiracyjną – chce tak wyprowadzić żołnierzy AK, by nie wpadli w ręce sowietów.

W dniu 8 maja 1947 roku zostaje zatrzymany przez Urząd Bezpieczeństwa i oskarżony
o przynależność do nielegalnej organizacji. Po bestialskich torturach umiera, 25 maja 1948 roku w warszawskim więzieniu na Mokotowie, od strzału w tył głowy. Miejsca pochówku jego ciała nigdy nie znaleziono.

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!

http://www.pilecki.ipn.gov.pl/